اخذ مالیات از خانه‌های خالی

بارگذاری اطلاعات در سامانه املاک تا هفته آینده به اتمام می‌رسد و شناسایی املاک خالی و قانون اخذ مالیات اجرا خواهد شد. محمود علیزاده درباره زمان اجرای قانون مالیات بر خانه‌های خالی گفت: بارگذاری اطلاعات در سامانه املاک تا هفته آینده به اتمام می‌رسد و براساس آن شناسایی املاک خالی و قانون اخذ مالیات اجرا خواهد شد.

وی افزود: پس از شناسایی املاک خالی، ملک به موجب قانون وارد فرایند رسیدگی مالیاتی می‌شود و براساس آن برگه مطالبه مالیات به مالکان داده می‌شود.اگر فردی از پرداخت مالیات خودداری کرد، فرآینده‌های مطالبه و وصول مالیات در چهارچوب قانون مالیات‌های مستقیم اجرا می‌شود.

علیزاده ادامه داد: لایحه قانون اخذ مالیات بر عایدی از سوی وزارت اقتصاد به دولت ارائه شده و در کمیسیون تخصصی اقتصادی دولت در حال بررسی است که پس از طی مراحل بررسی به مجلس ارسال خواهد شد.

فرمول اخذ مالیات از خانه‌های خالی اعلام شد

محمود علیزاده، معاون سازمان امور مالیاتی درباره جزییات مالیات بر خانه‌های خالی گفت: از زمانی که اطلاعات خانه‌های خالی از طریق سامانه اسکان به دست سازمان امور مالیاتی برسد فرآیند اخذ مالیات از خانه‌های خالی شروع می‌شود.

وی افزود: مالیات بر خانه‌های خالی بر اساس متراژ ملک در هر منطقه و مانند سیستم مالیات بر اجاره دریافت می‌شود. براساس موقعیت ملک و بر حسب ارزش اجاره مالیات از خانه‌های خالی دریافت می‌شود.

علیزاده درمورد مالیات بر اجاره املاک گفت: براساس تبصره ۱۱ ماده ۵۳ قانون مالیات های مستقیم در تهران و شهر‌های بزرگ واحد‌های مسکونی زیر ۱۵۰ متر و در شهر‌های کوچک املاک زیر ۲۰۰ متر از پرداخت مالیات بر اجاره بها معاف هستند، اما اگر این واحد‌ها خالی بمانند و اجاره داده نشوند براساس قانون اخذ مالیات‌های مکرر مشمول پرداخت مالیات می‌شوند.

علیزاده با بیان اینکه از خانه‌هایی که از سال ۹۵ خالی هستند مالیات دریافت می‌شود، گفت: به موجب قانون اگر خانه‌ای یک سال خالی باشد مشمول مالیات نمی‌شود و از سال دوم به میزان ۵۰ درصد ارزش اجاره ملک، سال سوم ۱۰۰ درصد ارزش اجاره و سال چهارم یک و نیم برابر ارزش اجاره بها مشمول مالیات می‌شود.

معاون سازمان امور مالیاتی گفت: مالیات بر خانه‌های خالی بر اساس ارزش ملک، موقعیت و متراژ آن محاسبه می‌شود. در ماده 54 مکرر قانون مالیات های مستقیم به صراحت گفته است:

ماده 54 مکرر- هر واحد مسکونی واقع در کلیه شهرهای بالای یکصدهزار نفر جمعیت که به استناد سامانه ملی املاک و اسکان کشور موضوع تبصره‌ (7) ماده ‌(169 مکرر) این قانون، در هر سال مالیاتی در مجموع بیش از 120 روز ساکن با کاربر نداشته باشد به عنوان خانه خالی شناسایی شده و به ازای هرماه بیش از زمان مذکور، بدون لحاظ معافیت­ های تبصره‌ (11) ماده ‌(53) این قانون، ماهانه مشمول مالیاتی برمبنای مالیات بردرآمد اجاره به شرح ضرایب زیر می‌شود:

سال اول- معادل شش برابر مالیات متعلقه

سال دوم- معادل دوازده برابر مالیات متعلقه

سال سوم به بعد- معادل هجده برابر مالیات متعلقه

واحدهای نوساز پس از دوازده ماه و در طرح (پروژه)های انبوه ­سازی پس از هجده ماه از زمان صدور گواهی اتمام عملیات ساختمانی (موضوع ماده‌ (100) قانون شهرداری مصوب 1334/04/11 با اصلاحات و الحاقات بعدی آن)  مشمول مالیات موضوع این ماده می‌شوند.

وزارت راه و شهرسازی موظف است با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، یک ماه قبل از اتمام مهلت­ های مذکور، اخطار لازم را به مالک واحد مسکونی یا به کد پستی محل آن ارسال کند.

ضرایب مالیاتی فوق برای کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی از جمله اشخاص موضوع ماده ‌(29) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1395/12/14، که دارای بیش از پنج خانه خالی در هر سال مالیاتی باشند، نسبت به کل واحدها، دو برابر ضرایب مذکور در صدر ماده اعمال می­ شود.

مالیات موضوع این ماده تا زمانی که تعداد واحد مسکونی موجود در شهرهای بالای یکصد هزار نفر جمعیت به استناد مرکز آمار ایران به یک ممیز بیست و پنج صدم (1/25) برابر تعداد خانوارهای ساکن در این شهرها برسد، قابل اجراء است.

تبصره ‌1- در صورت تغییر مالکیت به صورت رسمی، مهلت 120 روزه مذکور برای مالک جدید جاری است. سازمان امور مالیاتی کشور مکلف است تا پایان تیرماه هر سال مالیات متعلق به مالکین واحدهای مشمول این ماده را اعلام نماید. اشخاص مشمول، مکلفند مبالغ مذکور را تا یک ماه پس از اعلام سازمان امور مالیاتی پرداخت نمایند. در صورت عدم پرداخت، مالیات متعلقه، به موجب برگ مطالبه از اشخاص، مطالبه و وصول می­ شود. جریمه موضوع ماده‌ (190) این قانون، برای پرداخت­ های پس از مردادماه هر سال اعمال می ­شود. پس از لازم الاجرا شدن این ماده، دفاتر اسناد رسمی موظفند پس از دریافت گواهی پرداخت مالیات موضوع این ماده، سند انتقال قطعی را ثبت نمایند.

تبصره ‌2- سازمان امور مالیاتی موظف است هر شش ماه یک بار گزارش اجرای این ماده را به کمیسیون اقتصادی مجلس ارائه نماید.

تبصره 3- در صورتی که مالک، واحد مسکونی خود را برای فروش یا اجاره، حسب مورد به ارزش اجاری موضوع ماده‌ (54) این قانون یا میانگین قیمتهای روز منطقه موضوع ماده ‌(64) این قانون، از طریق سامانه معاملات املاک که وزارت راه و شهرسازی ظرف مدت حداکثر سه ماه از لازم الاجراء شدن این ماده، با استفاده از امکانات موجود، راه اندازی و اجراء می­کند، عرضه نماید، مشمول مالیات موضوع این ماده نمی­شود. اگر مالک بیش از دوبار از اجاره یا فروش ملک خود به قیمتهای مذکور خودداری کند، واحد مذکور از زمانی که به استناد سامانه ملی املاک و اسکان کشور به عنوان خانه خالی شناسایی شده است، حسب مورد مشمول مالیات موضوع این ماده یا جریمه موضوع بند (5) تبصره ‌(8) ماده ‌(169 مکرر) این قانون می‌شود.

سامانه معاملات املاک باید به گونه‌ای طراحی شود که قابلیت ارزش گذاری واحدهای مسکونی به قیمت های مذکور، امکان ثبت درخواست متقاضی خرید یا اجاره املاک عرضه شده در آن و ثبت تحقق یا عدم تحقق معامله را داشته باشد. در صورت نیاز، وزارت راه و شهرسازی می­تواند از منابع تخصیص یافته حاصل از مالیات بر خانه­های خالی برای تأمین هزینه ­های ارتقاء و نگهداری این سامانه استفاده نماید که میزان آن در قوانین بودجه سنواتی مشخص می گردد.

تبصره ‌4- واحدهای مسکونی موقوفه که براساس استعلام از سازمان اوقاف و امور خیریه امکان اجاره آنها حسب وقف­ نامه وجود ندارد، مشمول مالیات موضوع این ماده نخواهند بود.

مالیات بر خانه های خالی

مالیات بر خانه های خالی، یکی از مسائلی است که در جوامع شهری بسیار مطرح می باشد. این مسئله به این معناست که در برخی مناطق شهری، خانه هایی وجود دارند که به دلایل مختلفی، مثل ترک خانه، فوت صاحب، یا عدم قابلیت بهره برداری، برای مدت طولانی خالی مانده اند. با وجود اینکه این خانه ها به عنوان یک منبع بزرگ از منابع مسکن در شهر هستند، اما به دلیل خالی ماندن آنها، منجر به ظهور مشکلاتی مانند بی سرپرستی، جرم و جنایت و آلودگی محیطی می شود.

در اینجا، یک مثال برای بیان اهمیت مالیات بر خانه های خالی می تواند این باشد که فرض کنید یک شهر با توجه به نیازمندی های مسکن، برای جلوگیری از خالی ماندن خانه ها و همچنین تامین منابع مالی برای توسعه شهری، تصمیم به اجرای مالیات بر خانه های خالی گرفته است. این مالیات، درصدی از ارزش خانه های خالی را به عنوان مبلغ مالیات از صاحبین آنها دریافت می کند. در نتیجه، صاحبین خانه های خالی با مدیریت بهتر اموال خود و یا اجاره دادن آنها، سعی در جلوگیری از پرداخت مالیات بر خانه های خالی خواهند کرد.

اهداف این مقاله، شناخت مفاهیم و تعاریف مالیات بر خانه های خالی، بررسی تجربه کشورهای دیگر در این زمینه، تحلیل مزایا و معایب مالیات بر خانه های خالی، بررسی قوانین و ضوابط مالیات بر خانه های خالی در کشورهای مختلف و اثرات آن بر بازار مسکن و جامعه، و نحوه اجرای آن در کشورهای مختلف است.

در بسیاری از کشورها، اجرای مالیات بر خانه های خالی به عنوان یکی از راهکارهای مهم برای مدیریت بازار مسکن و همچنین تامین منابع مالی در نظر گرفته شده است. برای مثال، در بریتانیا، مالیاتی با نام "مالیات بر خانه های خالی" برای کنترل خالی ماندن خانه های تجاری و مسکونی اجرا می شود. این مالیات باعث ایجاد حرکت در بازار مسکن شده و بازگشت خانه های خالی به بازار را تسریع می کند. همچنین در برخی کشورها، این مالیات به عنوان یک منبع درآمد برای شهرداری ها و دولت محلی در نظر گرفته شده و در توسعه شهری و خدمات عمومی مورد استفاده قرار می گیرد.

اما همانطور که قبلا اشاره شد، اجرای مالیات بر خانه های خالی، همراه با مزایا، معایبی نیز دارد. یکی از این معایب، این است که افراد ممکن است اموال خود را از بازار مسکن خارج کرده و به دلیل افزایش هزینه های نگهداری، خانه های خود را خالی نگه دارند. این مسئله باعث کاهش عرضه مسکن در بازار و افزایش قیمت خانه ها می شود. همچنین، در برخی موارد، اجرای مالیات بر خانه های خالی ممکن است باعث بارگیری بیشتر از سوی دولت به دوش صاحبین خانه های خالی شود.

با توجه به اینکه مالیات بر خانه های خالی، به عنوان یکی از راهکارهای مهم برای مدیریت بازار مسکن و همچنین تامین منابع مالی در کشورهای مختلف به کار می رود، اجرای صحیح و موفقیت آمیز این مالیات نیازمند برنامه ریزی و اقدامات محکم و دقیقی است. به عنوان مثال، در کشورهایی که این مالیات اجرا می شود، ممکن است نیاز به ایجاد نظامی برای ثبت و پیگیری وضعیت خانه های خالی باشد. همچنین، نحوه تعیین مقدار مالیات و زمان پرداخت آن نیز باید به گونه ای باشد که افراد ترغیب شوند خانه های خالی خود را به بازار عرضه کنند.

در ایران نیز، مالیات بر خانه های خالی به عنوان یکی از راهکارهای مدیریت بازار مسکن پیشنهاد شده است. در سال ۱۴۰۰، دولت برنامه ریزی برای اجرای این مالیات را اعلام کرده است. براساس این طرح، صاحبین خانه های خالی باید به ازای هر متر مربع، مبلغی به عنوان مالیات پرداخت کنند. هدف از اجرای این مالیات، تشویق صاحبین خانه های خالی به عرضه ملک خود در بازار مسکن است.

در نتیجه، مالیات بر خانه های خالی، یکی از راهکارهای مهم برای مدیریت بازار مسکن و همچنین تامین منابع مالی است. با این حال، اجرای صحیح و موفقیت آمیز این مالیات، نیازمند برنامه ریزی و اقدامات دقیق و محکمی است. همچنین، باید به این نکته توجه کرد که این مالیات با مزایا و معایب خاص خود همراه است و نباید به گونه ای اجرا شود که باعث بارگیری بیشتر از سوی دولت به دوش صاحبین خانه های خالی شود.

مفهوم مالیات بر خانه‌های خالی

خانه‌های خالی یکی از مشکلاتی است که در بسیاری از شهرها و کشورها وجود دارد. خانه‌هایی که بدون هیچ ساکنی خالی هستند، باعث تعداد زیادی از مشکلات اجتماعی مانند بیکاری، فقر و بی‌خانمانی می‌شوند. برای رفع این مشکلات، دولت‌ها از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. یکی از روش‌هایی که برای کاهش تعداد خانه‌های خالی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اعمال مالیات بر خانه‌های خالی است.

مالیات بر خانه‌های خالی، به معنای مالیاتی است که برای خانه‌هایی که بدون هیچ ساکنی خالی هستند، اعمال می‌شود. این مالیات به عنوان یک ابزار قدرتمند برای تشویق صاحبان خانه‌ها به اجاره آن‌ها و به دست آوردن درآمدی پایدار برای خود، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای توضیح بهتر این مفهوم، می‌توانیم به مثالی از شهر ونکوور در کانادا اشاره کنیم. در سال 2016، دولت کانادا مالیاتی برای خانه‌های خالی در این شهر اعمال کرد. در این شهر، تعداد خانه‌های خالی در حال افزایش بود و تقریباً 25 هزار خانه خالی وجود داشت. با اعمال مالیات بر خانه‌های خالی، صاحبان خانه‌ها تشویق به اجاره آن‌ها شدند و از طرف دیگر با تأمین درآمد پایدار از اجاره، جامعه بهره‌مند شد. به علاوه، با کاهش تعداد خانه‌های خالی، بازار مسکن پایدارتر شد و باعث کاهش قیمت‌ها و تعادل در بازار و زندگی شهری شد.

به طور کلی، مالیات بر خانه‌های خالی در زمینه‌های مختلفی می‌تواند تأثیرگذار باشد. به عنوان مثال، مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا هزینه‌های عمومی را پوشش دهند. در عوض، صاحبان خانه‌های خالی تحت فشار قرار می‌گیرند و اغلب می‌خواهند خانه‌های خود را اجاره کنند، که این می‌تواند باعث افزایش تأمین مسکن و کاهش تعداد خانه‌های خالی شود.

در مجموع، اعمال مالیات بر خانه‌های خالی یکی از ابزارهای مهم برای کنترل بازار مسکن و کاهش تعداد خانه‌های خالی است. با این حال، این ابزار همچنان با نقاط ضعف خود همراه است و نیاز به ارزیابی دقیق و اجرای مناسب دارد

اهمیت مالیات بر خانه‌های خالی

یکی از مسائل اصلی در بسیاری از شهرهای جهان، تعداد زیادی از خانه‌های خالی و بی‌مالک است که به دلایل مختلفی ممکن است رخ دهد. برخی از این دلایل می‌تواند عدم تقاضا برای خرید و فروش مسکن، افزایش هزینه‌های ساخت، تغییرات در ساختار جمعیتی و ترک شهر توسط ساکنین باشد.

مالیات بر خانه‌های خالی به عنوان یکی از سیاست‌های کنترل بازار مسکن، می‌تواند به طور قابل توجهی به حل این مشکلات کمک کند. با اعمال مالیات بر خانه‌های خالی، صاحبان خانه‌های خالی تحت فشار قرار می‌گیرند که خانه‌های خود را اجاره کنند و یا به فروش برسانند. در نتیجه، تأمین مسکن افزایش می‌یابد و تعداد خانه‌های خالی کاهش می‌یابد.

علاوه بر این، درآمدهای حاصل از مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا هزینه‌های عمومی را پوشش دهند. به عنوان مثال، با افزایش تعداد خانه‌های اجاره‌ای، دولت می‌تواند درآمدهای حاصل از مالیات را برای توسعه بخش‌های عمومی مانند پارک‌ها و میدان‌ها و همچنین خدمات عمومی مانند حمل‌ونقل و آب و برق استفاده کند.

همچنین، اعمال مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند به کنترل قیمت مسکن کمک کند. در شهرهایی که تعداد خانه‌های خالی بسیار زیاد است، با افزایش تقاضا برای خرید و اجاره مسکن، قیمت‌ها به طور طبیعی کاهش می‌یابد و در نتیجه، برای افرادی که قصد خرید یا اجاره مسکن دارند، دسترسی به مسکن با قیمت مناسب‌تری فراهم می‌شود.

ابزارهای کنترل بازار مسکن

در کنترل بازار مسکن، ابزارهای مختلفی مانند مالیات بر خانه‌های خالی، سیاست‌های تنظیم قیمت و موجودی مسکن، تسهیلات وام مسکن و ... به کار گرفته می‌شوند. در این بخش، به بررسی برخی از این ابزارها در شهر تهران پرداخته خواهد شد.

سیاست‌های تنظیم قیمت و موجودی مسکن

یکی از سیاست‌های مهم در کنترل بازار مسکن، سیاست تنظیم قیمت و موجودی مسکن است. در این سیاست، دولت تلاش می‌کند با مدیریت عرضه و تقاضا برای مسکن، قیمت‌ها را در بازار کنترل کند و به همین ترتیب، بازار را از نوسانات بیش از حد پرهیز کند. در شهر تهران نیز سیاست‌های تنظیم قیمت و موجودی مسکن برای کنترل بازار و تأمین مسکن برای جامعه در دستور کار قرار دارد.

تسهیلات وام مسکن

دولت و بانک‌ها تسهیلات وام مسکن را به افرادی که می‌خواهند خانه بخرند، ارائه سیاست‌های دیگری که برای کنترل بازار مسکن به‌کار می‌روند، شامل استفاده از مکانیسم‌های قیمت‌گذاری، کنترل‌های اجاره، تعیین قیمت فروش و محدودیت‌های ساخت و ساز هستند.

یکی از ابزارهای کنترل بازار مسکن، تعیین قیمت فروش و محدودیت‌های ساخت و ساز است.

به‌عنوان مثال، شهرداری تهران برای محدود کردن ساخت و ساز در مناطقی که تراکم بالایی دارند، محدودیت‌هایی را اعمال کرده است. به‌طور مثال، در برخی مناطق شهر، اجازه ساخت ساختمان‌های بلندتر از ۷ طبقه داده نمی‌شود و فقط اجازه ساخت ساختمان‌های کمتر از ۵ طبقه داده می‌شود. همچنین، در برخی مناطق شهر، تراکم ساختمانی را کنترل می‌کنند و اجازه ساختمان‌هایی با تراکم بالا را نمی‌دهند.

در نتیجه، با اعمال محدودیت‌هایی برای ساخت و ساز و تعیین قیمت فروش مسکن، شهرداری تهران تلاش می‌کند تا بازار مسکن را کنترل کند و به تعادل بین عرضه و تقاضا برساند

تأثیر مالیات بر بازار مسکن و اقتصاد

مالیات بر خانه‌های خالی نه تنها تأثیری بر بازار مسکن دارد، بلکه می‌تواند تأثیر مستقیمی بر اقتصاد کلی داشته باشد. در این بخش به تأثیر مالیات بر بازار مسکن و اقتصاد می‌پردازیم.

اول از همه، باید گفت که مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند باعث تنظیم بازار مسکن شود. به طور مثال، در شهر تهران بازار مسکن به دلیل نبود محدودیت برای ساخت و ساز و اقبال زیاد به سرمایه‌گذاری در این بخش، دچار فراز و نشیب‌های شدیدی شده است. با اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، افراد مالک خانه‌های خود را مجاب می‌کنند آن‌ها را به موقع به بازار عرضه کنند. این باعث کاهش نرخ خالی بودن خانه‌ها و کنترل بازار مسکن می‌شود.

علاوه بر تأثیر بر بازار مسکن، مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند تأثیر مستقیمی بر اقتصاد داشته باشد. در شهر تهران، افزایش قیمت مسکن در سال‌های اخیر باعث شده تعدادی از جوانان و خانواده‌ها برای خرید مسکن به خارج از شهر روی بیاورند و در نتیجه، تحرک اقتصادی در داخل شهر کاهش یابد. با اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، مالکان خانه‌های خود را مجاب می‌کنند آن‌ها را به بازار عرضه کنند و این باعث می‌شود که تحرک اقتصادی در داخل شهر تقویت شود.

نقاط قوت و ضعف مالیات بر خانه‌های خالی

با توجه به مزایا و معایب اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، نقاط قوت و ضعفی وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

نقاط قوت مالیات بر خانه‌های خالی

1. افزایش تولید مسکن: با اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، مالکان مسکن از خالی گذاشتن خانه‌ها خودداری می‌کنند و سعی می‌کنند به سرعت خانه‌های خالی را به اجاره بدهند. به این ترتیب، تعداد خانه‌هایی که به بازار مسکن اضافه می‌شوند، افزایش می‌یابد و این باعث افزایش تولید مسکن در بازار می‌شود.
2. افزایش درآمد دولت: اجرای مالیات بر خانه‌های خالی باعث افزایش درآمد دولت می‌شود. از آنجایی که مالکان خانه‌های خالی باید به ازای خالی گذاشتن هر خانه، مبلغی به عنوان مالیات پرداخت کنند، با اجرای این قانون، دولت می‌تواند درآمد قابل توجهی را به دست آورد.
3. افزایش تعادل در بازار مسکن: مالکان خانه‌های خالی برای جلوگیری از پرداخت مالیات، باید سعی کنند خانه‌های خود را به سرعت به اجاره بدهند. با این اقدام، تعداد خانه‌های اجاره‌ای افزایش می‌یابد و این باعث می‌شود تعادل بهتری در بازار مسکن حاصل شود.

نقاط ضعف مالیات بر خانه‌های خالی

1. افزایش هزینه‌های مالیاتی برای مالکان: اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، باعث افزایش هزینه‌های مالیاتی برای مالکان خانه‌های خالی می‌شود. این امر ممکن است باعث شود که برخی با توجه به اینکه اجرای مالیات بر خانه‌های خالی در شهرهای بزرگی مانند تهران بسیار مهم و حیاتی است، می‌توان نقاط قوت و ضعف این مالیات را با تمرکز بر شهر تهران مورد بررسی قرار داد.
2. تاثیر بر بازار مسکن: با اجرای اجرای مالیات بر خانه‌های خالی، تأثیر مستقیمی بر بازار مسکن خواهد داشت. به عنوان مثال، در شهر تهران که از بازار مسکن پر رونقی برخوردار است، اجرای مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند تأثیراتی روی بازار مسکن این شهر داشته باشد.

در صورتی که مالیات بر خانه‌های خالی در تهران اجرا شود، مالکان خانه‌های خالی ممکن است اقدام به فروش خانه‌های خود کنند تا از پرداخت هزینه‌های مالیاتی جلوگیری کنند. این امر می‌تواند منجر به افزایش تعداد واحدهای مسکونی موجود برای فروش در بازار مسکن شهر تهران شود. با توجه به قانون عرضه و تقاضا، افزایش عرضه مسکن منجر به کاهش قیمت مسکن و بهبود دسترسی به مسکن برای جامعه می‌شود.

از طرفی مالیات بر خانه‌های خالی می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌های مسکن برای افرادی شود که به دنبال خرید واحدهای مسکونی هستند. همچنین، ممکن است برخی مالکان خانه‌های خالی، به جای پرداخت هزینه‌های مالیاتی، به فروش واحدهای مسکونی خود در قیمت‌های بالاتر اقدام کنند. این مسئله می‌تواند برای افرادی که به دنبال خرید مسکن هستند، منجر به کاهش دسترسی به مسکن و افزایش قیمت‌های مسکن شود.

راهکارها برای کاهش تعداد خانه‌های خالی

با توجه به تأثیرات مالیات بر خانه‌های خالی در کنترل بازار مسکن و اقتصاد، اجرای این مالیات به عنوان یکی از راه‌حل‌های ممکن برای کاهش تعداد خانه‌های خالی مطرح شده است. اما به منظور بهره‌گیری بهینه از این راه‌حل، باید راهکارهایی را برای حمایت از مالکان خانه‌ها و کنترل دقیق اجرای مالیات بر خانه‌های خالی در نظر گرفت.

راهکار اول: تشویق به اجاره خانه‌های خالی است. این راهکار می‌تواند با ایجاد تسهیلات ویژه برای مالکان خانه‌های خالی، به ویژه در شهرهایی با بازار اجاره‌ای فعال، تحقق یابد. به عنوان مثال، دولت تصمیم گرفته است تا با همکاری با بانک مرکزی، تسهیلاتی برای تشویق به اجاره خانه‌های خالی ارائه کند.

راهکار دوم: تعیین معیارهای دقیق برای تعریف خانه‌های خالی است. در بسیاری از کشورها، خانه‌هایی که به مدت یک سال یا بیشتر خالی بوده‌اند، به عنوان خانه‌های خالی شناخته می‌شوند. با این حال، در برخی کشورها، این معیار به خوبی تعریف نشده است و ممکن است باعث اشتباه در تعریف خانه‌های خالی شود. به منظور کنترل دقیق تعداد خانه‌های خالی، لازم است که معیارهای دقیق و شفافی برای تعریف خانه‌های خالی تعیین شود.

راهکار سوم: تعیین مالیات بر خانه‌های خالی به شکل تدریجی است. با اجرای این راهکار، مالکان به تدریج متقاعد می‌شوند که بهتر است خانه های خود را به فروش یا اجاره بدهند تا هزینه‌های مالیاتی را به حداقل برسانند.

راهکار چهارم: ارائه تسهیلات مالی و مالیاتی به مالکان خانه‌های خالی است. برای مثال، می‌توان برای مالکان خانه‌های خالی تسهیلات مالیاتی در نظر گرفت که در صورت اجاره خانه، مالیات مورد نظر پرداخت نشود یا به صورت تخفیف در مالیات تلقی شود. همچنین، تسهیلات مالی می‌تواند شامل وام‌های بانکی با بهره کم و بازپرداخت در مدت زمان طولانی باشد تا مالکان خانه‌های خالی ترغیب به بهره‌برداری از آن‌ها شوند.

با توجه به این‌که هر راهکاری برای کاهش تعداد خانه‌های خالی و بهره‌گیری بهینه از مالیات بر خانه‌های خالی ممکن است با مشکلات و چالش‌های خاص خود روبرو شود، نیاز به بررسی و تحلیل دقیق و شناخت صحیح بازار مسکن هر شهر و کشور، برای اجرای راهکارهای مناسب و مؤثر تر احساس می‌شود.