دستورالعمل موضوع بند «4» بخشنامه شماره 19087/200 مورخ 1389/06/28

جزییات بخشنامه

تاریخ بخشنامه

1390/01/28

دسته بندی

بخشنامه های مالیاتی

شماره بخشنامه

925

وضعیت سند

نامشخص است

شماره: 925
تاریخ: 1390/01/28
پیوست: دارد

موضوع: دستورالعمل موضوع بند «4» بخشنامه شماره 19087/200 مورخ 1389/06/28
احتراما، پیرو بخشنامه شماره 19087/200 مورخ 1389/06/28 رئیس کل محترم سازمان امور مالیاتی کشور موضوع چگونگی و نحوه اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده توسط شرکتهای بیمه، بدینوسیله دستورالعمل موضوع بند «4» بخشنامه مذکور در خصوص نحوه شناسایی، ثبت و گزارشگری اقلام مربوط به بیمه های عمر و پس انداز تهیه شده توسط بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران جهت بهره برداری ارسال می گردد.

محمد قاسم پناهی
معاون مالیات بر ارزش افزوده

توضیحات تکمیلی:
شماره:19087/200
تاریخ:28/06/1389این بخشنامه مربوط به نحوه اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده توسط شرکت‌های بیمه در ایران است که به منظور تسهیل فرآیند اجرایی این قانون و حل مشکلات مودیان مالیاتی، به ویژه شرکت‌های بیمه، به تصویب سازمان امور مالیاتی کشور و بیمه مرکزی ایران رسید. این دستورالعمل به موارد مختلفی اشاره دارد که شامل چگونگی اعلام اظهارنامه مالیاتی، نحوه محاسبه مالیات بر ارزش افزوده برای انواع بیمه‌ها، و شرایط ویژه‌ای برای بیمه‌های عمر و پس‌انداز است.
در ابتدا، شرکت‌های بیمه موظفند اظهارنامه‌های مالیاتی خود را برای دوره‌های مالیاتی از پاییز 1387 تا زمستان 1388 تا تاریخ 15 مهر 1389 تسلیم کنند. در صورت تسلیم صحیح و به موقع اظهارنامه‌ها، مالیات بر اساس خوداظهاری قبول و پرداخته می‌شود. همچنین، شرکت‌های بیمه‌ای که تا به حال مالیات و عوارض را در بیمه‌نامه‌ها اعمال نکرده‌اند، موظف به درج این مالیات‌ها در صورتحساب‌ها و بیمه‌نامه‌های صادره هستند.
در مورد بیمه‌های عمر و پس‌انداز، بخشنامه تاکید دارد که فقط وجوه دریافتی بابت حق بیمه مشمول مالیات بر ارزش افزوده خواهد بود و وجوه پرداختی بیمه‌گذاران به حساب ذخیره پس‌انداز مشمول مالیات نخواهد بود. به علاوه، شرکت‌های بیمه‌گر باید در زمان فروش بیمه‌نامه‌ها، سهم مالیات بر ارزش افزوده را از بیمه‌گذاران دریافت کرده و به حساب سازمان امور مالیاتی واریز نمایند.
برای بیمه‌های اتکائی، شرکت‌های بیمه‌گر مستقیم موظف به وصول 3% مالیات از بیمه‌گذاران و واریز آن به حساب سازمان امور مالیاتی هستند. در این حالت، 3% مالیات که مربوط به بیمه‌های اتکائی است، از بیمه‌گر اتکائی دریافت نخواهد شد.
در خصوص مالیات بر خدمات خریداری شده از خارج از کشور، شرکت‌های بیمه باید در زمان پرداخت، مالیات مربوطه را محاسبه و در موعد مقرر پرداخت کنند. این مالیات‌ها در صورت استفاده در فعالیت‌های اقتصادی شرکت، به عنوان اعتبار مالیاتی قابل پذیرش خواهند بود.
دستورالعمل اجرایی دیگری نیز به معرفی نحوه شناسایی، ثبت و گزارشگری اقلام مربوط به بیمه‌های عمر و پس‌انداز پرداخته است. بر اساس این دستورالعمل، شرکت‌های بیمه باید وجوه دریافتی از بیمه‌گذاران را به تفکیک از سایر وجوه بیمه‌نامه‌های مختلط به شرط فوت و حیات، گزارش کرده و از سال 1390 این اقلام را در کدینگ مستقل ثبت و نگهداری کنند.
این بخشنامه به صورت کلی به دنبال ارائه راهکارهای مشخص برای حل مشکلات مالیاتی شرکت‌های بیمه، به ویژه در زمینه مالیات بر ارزش افزوده و بیمه‌های عمر و پس‌انداز است. تمامی شرکت‌های بیمه و مراجع مالیاتی موظف به رعایت این دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌ها هستند تا فرآیند اجرایی این قوانین به درستی و بدون مشکل انجام شود.