-
وضعیت : نامشخص است
-
دسته بندی ها : بخشنامه های مالیاتی
-
تاریخ بخشنامه : ۱۳۸۷/۰۲/۰۸
-
210-9060 شماره بخشنامه :
در صورتی که فایل پیوست، متن بخشنامه، شماره و یا هر قسمتی از بخشنامه دارای خطا می باشد در کادر توضیحات وارد نمایید.
آموزش مالیات
تاریخ: 1387/02/08
پیوست: دارد
موضوع: جزء ب بند 2 ماده 2 ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم تصویب نامه شماره 3286/ت38929ک مورخ 1387/01/19 وزیران عضو کمیسیون اقتصاد موضوع اصل 138 قانون اساسی در خصوص افزایش نصاب هزینه سفر و فوق العاده مسافرت مدیران، بازرسان و کارکنان به خارج از ایران موضوع جزء ب بند 2 ماده 148 اصلاحی قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 1388/11/27 از مبلغ یک میلیون ریال (000/000/1ریال) به مبلغ دو میلیون ریال (000/000/2ریال) جهت اطلاع و اقدام لازم به پیوست ارسال می گردد.
معاون فنی و حقوقی
خلاصه ماده ۱۴۸ قانون مالیاتهای مستقیم (اصلاحی ۱۳۸۰/۱۱/۲۷):
ماده ۱۴۸ قانون مالیاتهای مستقیم به تفصیل شرایط و انواع هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات و شرکت‌ها را تشریح می‌کند. این هزینه‌ها مشروط به رعایت اصول قانونی و مستندات معتبر، در حساب‌های مالیاتی موسسات مورد قبول قرار می‌گیرند. موارد اصلی این ماده عبارتند از:
هزینه‌های خرید کالا و مواد: شامل قیمت خرید کالای فروخته‌شده و مواد مصرفی مورد استفاده در تولید کالا و خدمات.
هزینه‌های استخدامی: شامل حقوق و مزایا (نقدی و غیرنقدی)، هزینه‌های سفر، فوق‌العاده مسافرت، بیمه، مزایای بازنشستگی، و ذخیره‌هایی برای خسارات و تعدیل حقوق.
اجاره و کرایه: شامل اجاره محل موسسه، ماشین‌آلات و ادوات مورد استفاده.
هزینه‌های خدمات عمومی: نظیر سوخت، برق، آب، ارتباطات، و بیمه‌های مرتبط با فعالیت‌های موسسه.
مالیات‌ها و عوارض: شامل حقوق و عوارض پرداختی به شهرداری‌ها و سایر نهادهای دولتی (به جز مالیات بر درآمد).
هزینه‌های آموزشی و تبلیغاتی: شامل مخارج تحقیقاتی، آزمایشی، تبلیغاتی، نمایشگاهی، و خرید کتاب و نشریات مرتبط با فعالیت موسسه.
هزینه‌های جبران خسارات: در صورتی که خسارات محقق شده باشند و مستندات قانونی برای جبران آنها موجود باشد.
هزینه‌های رفاهی کارکنان: نظیر هزینه‌های فرهنگی و ورزشی و پرداخت‌های مرتبط با رفاه کارکنان.
ذخایر مطالبات مشکوک‌الوصول: در صورتی که شرایط مشخصی از جمله احتمال غالب لاوصول‌بودن طلب و ثبت در حساب‌ها رعایت شده باشد.
زیان‌های ناشی از فعالیت‌های مالی: شامل زیان تسعیر ارز و ضایعات متعارف تولید.
حق‌الزحمه‌ها: شامل هزینههایی مانند حق‌العمل، حق‌المشاوره، خدمات حسابرسی، طراحی سیستم‌ها، و خدمات مالی مرتبط با فعالیت موسسه.
مخارج تعمیر و نگهداری: شامل تعمیر ماشین‌آلات و هزینه‌های مرتبط با حفظ و نگهداری اموال موسسه.
سایر هزینه‌ها: شامل مواردی مانند هزینه حمل و نقل، پذیرایی، ایاب و ذهاب، و خرید ملزومات اداری.
تبصره‌ها:
هزینه‌های مرتبط با تحصیل درآمد موسسه که در این ماده پیش‌بینی نشده‌اند، به شرط تصویب سازمان امور مالیاتی و وزیر اقتصاد، قابل‌قبول خواهند بود.
در موسسات غیرحقوقی، حقوق و مزایای صاحب موسسه و افراد تحت تکفل او (به‌جز هزینه سفر و فوق‌العاده مرتبط با شغل) جزو هزینه‌های قابل‌قبول محسوب نمی‌شود.
ذخایر مربوط به شرکت‌های تعاونی نیز در چارچوب مقررات مربوطه به‌عنوان هزینه قابل‌قبول پذیرفته می‌شوند.
نتیجه‌گیری:
ماده ۱۴۸ چارچوب جامعی برای تعیین هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات ارائه می‌دهد و به ایجاد شفافیت در فرآیندهای مالیاتی کمک می‌کند. این ماده با شناسایی انواع هزینه‌ها، از جمله هزینه‌های عملیاتی، استخدامی، و رفاهی، به موسسات امکان می‌دهد هزینه‌های واقعی خود را در محاسبات مالیاتی منظور کنند.
نظرات کاربران
تعداد نظرات : 0