شماره: 5044/201
تاریخ: 1381/06/23
شماره و تاریخ رأی مورد واخواهی: 3/749-1380/08/30
مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی
سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1377
شماره حوزه مالیاتی: 201521
شماره سر ممیزی مالیاتی: 20152
اداره: سازمان امور اقتصادی و دارائی استان اصفهان (شهرستان اصفهان)
تاریخ ابلاغ رأی: 1380/09/12
شماره و تاریخ ثبت شکایت: 8305/4/30-1380/10/12

خلاصه واخواهی:
پروانه بهره برداری شماره 1309976/0414675 مورخ 1377/12/15 برای تولید هگزان و پارافین مایع و پروانه بهره برداری شماره 1309986/044237 مورخ 1377/04/24 جهت تولید حلال هپتان وحلالهای آیزوپارافینیک صادر ودرآمد حاصل از تولیدات فوق مشمول معافیت ماده 132 قانون مالیاتهای مستقیم می باشد.
هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر بر اساس گزارش خلاف واقع کارشناسان با اشاره به اینکه پروانه های بهره برداری مکمل است و نیز بیان اینکه شرکت از معافیت ماده 138 استفاده نموده، شرکت را از معافیت فوق الذکر محروم کرده، در حالیکه اولا پروانه مکمل همان پروانه واقعی است، ثانیا ذخیره های طرح و توسعه سالهای 1374و 1375 توسط حوزه مالیاتی برگشت شده وشرکت از آن استفاده ننموده وفقط از ذخیره سال 1376 که مربوط به تولید تینر روغنی بوده استفاده نموده و به این ترتیب مانعی بر سر راه شرکت جهت استفاده از معافیت ماده 132 وجود ندارد.
ضمنا شرکت یک در هزار فروش را در اجرای بند ب تبصره 67 قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به حساب خزانه واریز کرده که به عنوان هزینه قابل قبول مورد پذیرش واقع نگردیده.
بنا به مراتب به رأی شماره 3/749 مورخ 1380/08/30 هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر اعتراض داشته، درخواست نقض آن را دارد. (مشروح مطالب در هشت صفحه ضمیمه پرونده است.)
رأی:
شعبه هفتم شورای عالی مالیاتی پس از مطالعه مشروح شکایت شاکی و ملاحظه و بررسی اوراق پرونده به شرح آتی انشاء رأی می نماید:
اولا دلیل هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر مبنی بر اینکه پروانه های شماره 1309986/44237 مورخ 1377/04/24 و 1309976/0414675 مورخ 1377/12/15، که جهت تولید هپتان و ایزوپارافینیک و هگزان و پارافین مایع صادر گردیده، مکمل پروانه اصلی بوده و آثار آن در عدم استحقاق استفاده از معافیت مورد ادعای مودی تشریح نگردیده، ثانیا استدلال هیئت در عدم اعطاء معافیت مورد درخواست، به لحاظ استفاده شرکت مودی از معافیت مذکور در بند الف ماده 138 اصلاحی مصوب 1371/02/07 قانون مالیاتهای مستقیم نشان از وارسی همه جانبه موضوع نداشته، ثالثا راجع به 001/0 درآمد موضوع بند ب تبصره 67 قانون برنامه پنج ساله دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران نظر هیئت به اینکه 001/0 مزبور مربوط به سال مورد رسیدگی نبوده و مالا عدم کسر آن از درآمد مشمول مالیات، صرفا به دلیل یاد شده، با مفاد بند 27 ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم مصوب اسفند 1366 مطابقت ندارد.
بنا به مراتب فوق به رأی مورد واخواهی ایراد وارد است و شعبه ضمن نقض آن پرونده را به هیئت حل اختلاف مالیاتی دیگر احاله می نماید تا با رعایت مقررات موارد را مورد رسیدگی لازم و کافی قرار داده ودر هر مورد به طور مستدل، نفیا یا اثباتا اظهار نظر و اقدام به صدور رأی نماید.

حسن عباسی پناه
علی اصغر زندی فائز
غلامحسین مختاری