پذیرش تلفات شبکه های انتقال و توزیع نیروی برق به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی

جزییات بخشنامه

تاریخ بخشنامه

1396/07/10

دسته بندی

بخشنامه های مالیاتی

شماره بخشنامه

200-96-99

وضعیت سند

نامشخص است

شماره: 99/96/200
تاریخ: 1396/07/10

مخاطبین/ذینفعان
امور مالیاتی شهر و استان تهران
ادارات کل امور مالیاتی
موضوع: پذیرش تلفات شبکه های انتقال و توزیع نیروی برق به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی
در اجرای تبصره یک ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 1366/12/03 و اصلاحیههای بعدی آن، با توجه به پیشنهاد شماره 9261/200 مورخ 1396/06/13 این سازمان و موافقت شماره 129403 مورخ 1396/07/01 وزیر محترمامور اقتصادی و دارایی، بدین وسیله مقرر می دارد:
میزان تلفات شبکههای انتقال و توزیع نیروی برق در صورتی که در بودجه سالانه شرکتهای مربوط درج و به تصویب مجامع عمومی آنها رسیده باشد، مشروط به ارائه اسناد و مدارک مبنی بر تحقق تلفات مذکور حد اکثر به میزان یازده درصد (11%)، به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی سال مربوط تلقی گردد.

سید کامل تقوی نژاد
رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور

توضیحات تکمیلی:

خلاصه ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم (اصلاحی ۱۳۸۰/۱۱/۲۷):
ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم به تفصیل شرایط و انواع هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات و شرکت‌ها را تشریح می‌کند. این هزینه‌ها مشروط به رعایت اصول قانونی و مستندات معتبر، در حساب‌های مالیاتی موسسات مورد قبول قرار می‌گیرند. موارد اصلی این ماده عبارتند از:
هزینه‌های خرید کالا و مواد: شامل قیمت خرید کالای فروخته‌شده و مواد مصرفی مورد استفاده در تولید کالا و خدمات.
هزینه‌های استخدامی: شامل حقوق و مزایا (نقدی و غیرنقدی)، هزینه‌های سفر، فوق‌العاده مسافرت، بیمه، مزایای بازنشستگی، و ذخیره‌هایی برای خسارات و تعدیل حقوق.
اجاره و کرایه: شامل اجاره محل موسسه، ماشین‌آلات و ادوات مورد استفاده.
هزینه‌های خدمات عمومی: نظیر سوخت، برق، آب، ارتباطات، و بیمه‌های مرتبط با فعالیت‌های موسسه.
مالیات‌ها و عوارض: شامل حقوق و عوارض پرداختی به شهرداری‌ها و سایر نهادهای دولتی (به جز مالیات بر درآمد).
هزینه‌های آموزشی و تبلیغاتی: شامل مخارج تحقیقاتی، آزمایشی، تبلیغاتی، نمایشگاهی، و خرید کتاب و نشریات مرتبط با فعالیت موسسه.
هزینه‌های جبران خسارات: در صورتی که خسارات محقق شده باشند و مستندات قانونی برای جبران آنها موجود باشد.
هزینه‌های رفاهی کارکنان: نظیر هزینه‌های فرهنگی و ورزشی و پرداخت‌های مرتبط با رفاه کارکنان.
ذخایر مطالبات مشکوک‌الوصول: در صورتی که شرایط مشخصی از جمله احتمال غالب لاوصول‌بودن طلب و ثبت در حساب‌ها رعایت شده باشد.
زیان‌های ناشی از فعالیت‌های مالی: شامل زیان تسعیر ارز و ضایعات متعارف تولید.
حق‌الزحمه‌ها: شامل هزینه‌هایی مانند حق‌العمل، حق‌المشاوره، خدمات حسابرسی، طراحی سیستم‌ها، و خدمات مالی مرتبط با فعالیت موسسه.
مخارج تعمیر و نگهداری: شامل تعمیر ماشین‌آلات و هزینه‌های مرتبط با حفظ و نگهداری اموال موسسه.
سایر هزینه‌ها: شامل مواردی مانند هزینه حمل و نقل، پذیرایی، ایاب و ذهاب، و خرید ملزومات اداری.
تبصره‌ها:
هزینه‌های مرتبط با تحصیل درآمد موسسه که در این ماده پیش‌بینی نشده‌اند، به شرط تصویب سازمان امور مالیاتی و وزیر اقتصاد، قابل‌قبول خواهند بود.
در موسسات غیرحقوقی، حقوق و مزایای صاحب موسسه و افراد تحت تکفل او (به‌جز هزینه سفر و فوق‌العاده مرتبط با شغل) جزو هزینه‌های قابل‌قبول محسوب نمی‌شود.
ذخایر مربوط به شرکت‌های تعاونی نیز در چارچوب مقررات مربوطه به‌عنوان هزینه قابل‌قبول پذیرفته می‌شوند.
نتیجه‌گیری:
ماده ۱۴۸ چارچوب جامعی برای تعیین هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات ارائه می‌دهد و به ایجاد شفافیت در فرآیندهای مالیاتی کمک می‌کند. این ماده با شناسایی انواع هزینه‌ها، از جمله هزینه‌های عملیاتی، استخدامی، و رفاهی، به موسسات امکان می‌دهد هزینه‌های واقعی خود را در محاسبات مالیاتی منظور کنند.