-
وضعیت : معتبر است
-
دسته بندی ها : بخشنامه های مالیاتی
-
تاریخ بخشنامه : ۱۴۰۱/۰۵/۳۰
-
200-1401-30 شماره بخشنامه :
در صورتی که فایل پیوست، متن بخشنامه، شماره و یا هر قسمتی از بخشنامه دارای خطا می باشد در کادر توضیحات وارد نمایید.
بانک جامع بخشنامه ها
آموزش مالیات
ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم: هزینه‌های قابل قبول برای موسسات
ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم، فهرستی از هزینههایی را که در حساب‌های مالیاتی موسسات قابل قبول است، تعیین می‌کند. این هزینه‌ها شامل موارد مختلفی هستند که به شرح زیر بررسی می‌شود:
هزینه‌های خرید کالا و خدمات: هزینههایی که برای خرید کالاهای فروخته‌شده یا مواد مصرفی مورد استفاده در تولید کالا و خدمات، باید در حساب مالیاتی موسسه ثبت شوند.
هزینه‌های استخدامی کارکنان: این هزینه‌ها شامل حقوق، مزایای نقدی و غیرنقدی، پاداش، عیدی، اضافه‌کار و هزینه‌های سفر هستند. برای سفرهای خارجی کارکنان، نصاب هزینه‌ها توسط آیین‌نامه‌ای که توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه می‌شود، تعیین می‌شود.
هزینه‌های بهداشتی و بیمه‌ای: هزینههایی که برای تأمین بیمه‌های بهداشتی، عمر و حوادث ناشی از کار کارکنان و همچنین هزینه‌های بازنشستگی و وظیفه در نظر گرفته می‌شود.
هزینه‌های مربوط به کرایه محل موسسه: اگر محل موسسه اجاری باشد، مال‌الاجاره پرداختی باید طبق سند رسمی ثبت شود و در غیر این صورت، هزینه‌ها باید در حدود متعارف باشند.
هزینه‌های مربوط به مخارج عمومی: این موارد شامل هزینه‌های سوخت، برق، آب، مخابرات و ارتباطات موسسه هستند که می‌توانند به عنوان هزینه‌های قابل قبول ثبت شوند.
بیمه‌ها و مالیات‌ها: هزینه‌های پرداختی بابت انواع بیمه و مالیات‌ها، به ویژه مالیاتهای مربوط به فعالیت موسسه به شهرداری‌ها و وزارتخانه‌ها جزء هزینه‌های قابل قبول محسوب می‌شود.
هزینه‌های تحقیقاتی و آموزشی: هزینه‌های مربوط به تحقیق و توسعه، آزمایشات، خرید کتاب و نشریات و تبلیغات و بازاریابی به عنوان هزینه‌های قابل قبول در نظر گرفته می‌شوند.
هزینه‌های جبران خسارت: هزینه‌های مربوط به جبران خسارت وارده بر فعالیت موسسه مشروط بر اینکه خسارت واقعی و مشخص باشد و طبق مقررات جبران شده باشد.
هزینه‌های فرهنگی، ورزشی و رفاهی: هزینههایی که به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی پرداخت می‌شود برای فعالیت‌های فرهنگی، ورزشی و رفاهی کارکنان موسسه.
ذخیره مطالبات مشکوک‌الوصول: در صورتی که مطالبات موسسه احتمال وصول آن‌ها کم باشد، می‌توان این ذخیره را به عنوان هزینه قابل قبول ثبت کرد.
هزینه‌های جزئی و متفرقه: هزینههایی که شامل هزینه‌های تعمیر و نگهداری ماشین‌آلات، حمل و نقل، ایاب و ذهاب و پذیرایی می‌شود، نیز در صورتی که مستند به مقررات باشند، قابل قبول هستند.
حق‌الزحمه‌ها و هزینه‌های مشاوره‌ای: پرداختی‌ها برای حق‌الزحمه‌های متناسب با کار انجام‌شده از جمله دلالی، مشاوره، حسابرسی و خدمات مالی، نیز از جمله هزینه‌های قابل قبول محسوب می‌شود.
زیان ناشی از تسعیر ارز: زیان‌های حاصل از تسعیر ارز طبق اصول حسابداری متداول و با رعایت یک روش یکنواخت در طول سال‌های مختلف، به عنوان هزینه‌های قابل قبول در نظر گرفته می‌شود.
ضایعات تولید: ضایعات متعارف تولید که به دلایل مختلف در فرایند تولید ایجاد می‌شوند، نیز هزینه قابل قبولی به شمار می‌روند.
هزینه‌های مربوط به خدمات پس از فروش: ذخیره‌ای که برای هزینه‌های مربوط به گارانتی و خدمات پس از فروش در نظر گرفته می‌شود، به عنوان هزینه قابل قبول ثبت می‌شود.
هزینه‌های غیرمستقیم و پرداختی‌های قانونی: هزینههایی که برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری کارکنان و خرید کالاهای فرهنگی پرداخت می‌شود، حداکثر تا پنج درصد معافیت مالیاتی موضوع ماده 84 قابل قبول است.
در نهایت، تبصره‌های ماده 148 تأکید دارند که هزینههایی که به تحصیل درآمد موسسه مربوط می‌شوند و در این ماده پیش‌بینی نشده‌اند، می‌توانند با پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور و تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی به عنوان هزینه‌های قابل قبول محسوب شوند.
این ماده به طور کلی به موسسات کمک می‌کند تا هزینههایی که در راستای تولید و تحقق درآمد به انجام می‌رسانند را به طور قانونی و شفاف ثبت کنند و از این طریق، فرآیند مالیاتی خود را بهینه‌سازی کنند.
نظرات کاربران
تعداد نظرات : 0